Περιεχόμενο
Οι γυναίκες επίσης πήγαιναν στους νέους αγώνες ως θεατές, και αρκετές προσφέρονταν ως χορηγοί, χρηματοδοτώντας τους νέους αγώνες που διαφορετικά θα διέθεταν σχολές μονομαχιών (Futrell, 2006, σ. 137). Η παρουσία γυναικών στο παιχνίδι αμφισβήτησε τις παραδοσιακές φυλετικές διαφορές και πυροδότησε διαμάχη μεταξύ των Ρωμαίων διανοουμένων, οι οποίοι το θεωρούσαν σημάδι ηθικής παρακμής (Edmondson, 1996, σ. 111). Υπέροχα ζώα της Αυτοκρατορίας, όπως λιοντάρια, τίγρεις και ελέφαντες, αντιπαρατίθεντο μεταξύ τους ή εναντίον ανθρώπων που αναζητούσαν άλλους. Αυτά τα παιχνίδια όχι μόνο διασκέδαζαν τα πλήθη, αλλά αποτελούσαν και μια επίδειξη της κυριαρχίας της Ρώμης επί του χαρακτήρα και του εκτεταμένου επιπέδου της κυριαρχίας. Μερικοί μονομάχοι, όπως ο Σπάρτακος και ο Κρίξος, έγιναν θρυλικοί, όπως αναφέρει η εφημερίδα.
Άρματα εντός προγραμμάτων Ρωμαϊκού Ιππικού
Όσοι αντιμετώπιζαν μεμονωμένες εγκαταστάσεις που παρείχαν δυνατότητες τυχερών παιχνιδιών έχουν γίνει ευφημιστικά κατανοητοί ως susceptores, που σημαίνει "διαφημιστές". Το παιχνίδι μόνο με ζάρια, αντί για ένα ταμπλό τυχερών παιχνιδιών, ήταν επίσης δημοφιλές στην Αρχαία Ρώμη. Η πρακτική της ρίψης βολών, η οποία είναι η πηγή του σύγχρονου ονόματος "λαχείο", αναφέρεται τόσο στην Παλαιά όσο και στις νεότερες Διαθήκες της Βίβλου. Αυτό απεικονίζεται εξαιρετικά έντονα όταν τα Ρωμαϊκά στρατεύματα έριχναν κλήρο για τα ρούχα του Ιησού κατά τη σταύρωσή του. Στην ελληνική μυθολογία, ο Άδης, ο Ποσειδώνας και ο Δίας κατέκτησαν το νέο τμήμα του ουρανού, των υδάτων και του κάτω κόσμου μέσω ενός παιχνιδιού από επιλογές. Τα τυχερά παιχνίδια ήταν ένα διαδεδομένο χόμπι στην Αρχαία Ρώμη, που επιδίδονταν σε όλες τις κοινωνικές τάξεις, ακόμη και αν ήταν τεχνικά αποδοκιμαστικοί και ευάλωτοι σε δικαστικούς περιορισμούς.
Πολιτιστικές Κριτικές Χάρη στο Θέατρο
Οι αυτοκράτορες αναγνώριζαν αποδεδειγμένα τη σημασία του «ψωμί και τσίρκα» (panem et circenses) ως έναν εύκολο τρόπο για να εξευμενίσουν και να χειριστούν τον λαό, και ως εκ τούτου θα ξοδεύονταν πολλά από το παιχνίδι. Δυστυχώς, ο χαρακτήρας του Circus Maximus, με την πολυεπίπεδη καρέκλα του, ενίσχυσε τα νέα αυστηρά προσωπικά τμήματα της Ρώμης. Στους ηνίοχους, όσον αφορά την ένταση της στιγμής, υπάρχει ένας έντονος ψυχικός ανταγωνισμός κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Επειδή ήταν αφοσιωμένοι οπαδοί των αθλητικών αγώνων, τάχθηκαν υπέρ της κυβέρνησης. Τα πρώτα γεγονότα στη Ρώμη συνδέονταν άμεσα με τη λατρεία θεών όπως ο Άρης, ο νέος θεός της μάχης, και ο Κώνσος, ο νέος θεός του σιτηρού και της συσσώρευσης. Οι ηνίοχοι, που κρατούσαν τα σαγόνια τους σφιχτά και τα ηνία σταθερά, διακινδύνευαν τη ζωή τους για να κερδίσουν, να επαινέσουν και να ευχαριστήσουν τους επισκέπτες.
Με τα χρόνια, αυτά τα τουρνουά μετατράπηκαν σε οργανωμένες εκδηλώσεις που φυλάσσονταν στις υψηλές αρένες για προσωπική διασκέδαση. Καθώς η Ρώμη επέκτεινε την επικράτειά της, εφάρμοσε και προσάρμοσε αυτές τις στρατηγικές, μετατρέποντάς τες σε ένα ευρύ φάσμα θεατών που μαγεύονταν. Οι Ρωμαίοι λάτρευαν τις αρματοδρομίες, οι οποίες φυλάσσονταν σε ειδικές πίστες που ονομάζονταν τσίρκα.
- Το νεότερο Circus Maximus είχε τεράστια σημασία εντός της ενισχυτικής πολιτικής εξουσίας, καθώς και.
- Στην άμμο έξω από την Αφρική, προς την πλευρά του Ηνωμένου Βασιλείου, ο Σεπτίμιος Σεβήρος ανήλθε ως ένας ενθουσιώδης αυτοκράτορας σφυρηλατημένος από φιλοδοξία και θα πολεμήσει.
- Από το κατάμεστο κοίλο ακουγόταν βουητό συζήτησης. Γείτονες, άνδρες και γυναίκες, στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλον, αντιτίθεντο με ζωντάνια στις προφητείες τους.
- Η αναπαραγωγή αλόγων έγινε μυστικό αυτών των κρατών, καθώς οι ισχυροί ηγέτες επιδίωκαν να αποκτήσουν τους κατάλληλους στάβλους για τους στρατούς που είχαν άρματα. Οι εισαγωγές στις στέπες, παρόλο που πολλές φορές, παρέμεναν η κύρια πηγή τους.
- Τέτοιες κατασκευές δεν ήταν απλώς σημεία διασκέδασης, αλλά και ισχυρά σύμβολα της ρωμαϊκής δύναμης και της επιρροής σας.
Αν και όχι, αυτό το είδος ανδρών αντιμετώπιζε σοβαρούς κινδύνους κάθε φορά που έφταναν στην πίστα, καθώς Σύνδεση εφαρμογής Immerion casino πολλοί αγώνες κατέληγαν σε τραυματισμό ή θάνατο. Ορισμένοι θεατές πιθανότατα παρασύρθηκαν από τον πραγματικό κίνδυνο να δουν ένα αιματηρό θανατηφόρο πάγο. Ωστόσο, τα τεράστια πλήθη ανθρώπων που παρευρίσκονταν στο νέο Circus Maximus βρίσκουν πολλούς άλλους πειστικούς λόγους να επευφημούν. Ο Matz ισχυρίζεται ότι ορισμένοι θεατές πιθανότατα ήταν λάτρεις των αμαξοστοιχιών, τους οποίους θα εκτιμήσει η ικανότητα και η ψυχική τους δύναμη των νέων οδηγών. Δράμα, αναπαραστάσεις, ρεσιτάλ, παντομίμα, καταστροφή και κωμωδία (ειδικά οι κλασικές ελληνικές παραστάσεις) λάμβαναν χώρα στα θέατρα με επίκεντρο τον αντικειμενικό κόσμο, όπως του Πομπήιου στη Ρώμη, με τη συμμετοχή 10.100 θεατών.
Σχετικές αναρτήσεις
- Αυτή η επανεκτίμηση σας διευκρινίζει ότι τα άρματα είχαν πιο τελετουργικές ή συμβολικές λειτουργίες σε αντίθεση με τα βασικά στρατιωτικά προϊόντα στις ρωμαϊκές στρατηγίες.
- Επίσης, οι ηνίοχοι τείνουν να επιλέγονται μεταξύ των ειδικευμένων ιππικών, δηλαδή ανθρώπων που έχουν προηγούμενη εμπειρία στην ιππασία.
- Ότι η τελετουργική του λειτουργία είχε ως αποτέλεσμα την ενίσχυση της πίστης και της αμοιβαίας ταυτότητας μεταξύ των Ρωμαίων πολιτών.
- Οι νέοι πάροχοι και εσείς θα στελεχώνεστε μακριά από τα ρωμαϊκά πολεμικά άρματα, και οι αρματολόιοι και οι πιθανοί διοικητές σας, υποβλήθηκαν σε έγκυρη εκπαίδευση για τη βελτιστοποίηση των χαρακτηριστικών.
- Ο Ηνίοχος Πόμπλιος Αίλιος Γούτα Καλπουρνιανός είναι μερικοί από εκείνους τους χειριστές οχημάτων που αγωνίστηκαν στις πέντε ομάδες σας.
- Αυτό το επισφαλές είδος ελέγχου προσθέτει κάποια απρόβλεπτη συμπεριφορά και μπορεί να σας ενθουσιάσει, ενισχύοντας το θέαμα για να έχει ένα κοινό ευχαριστημένο παρά το θάνατο.
Οι ανασκαφές από αμφιθέατρα, τσίρκα και ίσως σχολές μονομάχων παρέχουν χρήσιμες πληροφορίες για την κατασκευή, τη δομή και την οργάνωσή τους (Welch, 2007, σ. 21). Σε ορισμένες περιοχές, κάποιοι τύποι μονομάχων ή στυλ μάχης ήταν πιο δημοφιλείς από οποιονδήποτε άλλο. Όπως ο νέος Θράεξ, ένας μονομάχος οπλισμένος με κυρτό σπαθί και μια μικρή ασφάλεια, συνιστάται ιδιαίτερα στις ανατολικές επαρχίες (Wiedemann, 1992, σ. 117). Η τοπική μυθολογία και η θρησκευτική ζωή, καθώς και η νέα εικονογραφία και ο συμβολισμός του παιχνιδιού, παρατηρούνται στα νεότερα ψηφιδωτά και τοιχογραφίες που κοσμούν αμφιθέατρα ή άλλους προσωπικούς χώρους.
Οι ηνίοχοι αντιμετώπιζαν τον συνεχή κίνδυνο ατυχημάτων, οι οποίες θα μπορούσαν να προκαλέσουν σοβαρό τραυματισμό ή θάνατο. Η αύξηση των νικηφόρων αθλητών ήταν αξιοσημείωτη λόγω των ηρώων, των εμπορικών σημάτων και των ομοιωμάτων που κοσμούσαν ψηφιδωτά, τοιχογραφίες, καθώς και των αντικειμένων όπως λάμπες και πολλά άλλα τρόφιμα (Humphrey, 1986, σ. 178). Από οικονομικής άποψης, οι αγώνες με άρματα έγιναν μη βιώσιμοι, καθώς θα σας απέτρεπαν από την οργάνωσή τους και θα μπορούσατε να επισκευάσετε τα νέα τσίρκα και να ανεβάσετε στάδια ετησίως.
Ενήργησαν ως δημόσιοι εορτασμοί που μπορούν να ενώσουν για λίγο περισσότερες κοινωνικές ομάδες παρά τις βαθιές ανισότητες, ενισχύοντας παράλληλα τις καθιερωμένες δημόσιες ιεραρχίες. Οι κύριες παρατάξεις στην αρματοδρομία ήταν η νέα οργάνωση, οι Πράσινοι, οι Κόκκινοι και οι Λευκοί. Τέτοιες ομάδες ανταγωνίζονταν έντονα για να κερδίσουν και να κερδίσουν την υποστήριξη, τείνουν να προκαλούν ρομαντικές αντιπαλότητες που επεκτείνονται εκτός της πίστας και μερικές φορές μπορεί να πυροδοτούν παράνομες συγκρούσεις μεταξύ οπαδών. Ενώ σε μεγάλα γεγονότα, αντίπαλες ομάδες συγκρούονται εκτός του σταδίου, διαφορετικά κατά τη διάρκεια των αγώνων. Ταραχές μπορεί να ξεσπάσουν για αισθήσεις αδικιών στην πίστα ή προβλήματα μακριά από τα αποτελέσματα της μάχης. Για παράδειγμα, καταστάσεις τόνιζαν όχι μόνο την αντιπαλότητα αλλά και τις κοινωνικές εντάσεις που σιγοβράζουν κάτω από το σώμα μακριά από τη ρωμαϊκή εποχή.
Με την πάροδο του χρόνου, οι απαιτήσεις υλικοτεχνικής υποστήριξης, όπως η διατήρηση και η μεταφορά αρμάτων, οδήγησαν στη συνέχεια στα σκουπίδια. Ενώ ο πόλεμος κατάφερε να προχωρήσει στις βαριά δομημένες δομές, τα άρματα έχασαν την εξέχουσα θέση τους στο ρωμαϊκό στρατιωτικό σύστημα, με αποτέλεσμα να μειωθεί η βασική τους θέση στο πεδίο της μάχης. Η ρωμαϊκή πρόσβαση στα άρματα στα σχέδια ιππικού ευθυγραμμίστηκε χρησιμοποιώντας την πλήρη έμφαση στην κακοποίηση και τον έλεγχο. Χωρίς το νέο βασικό στοιχείο του ρωμαϊκού πολέμου, τα άρματα σχεδίασαν ισχυρά συστήματα και παρουσίασαν ελευθερία. Η στρατηγική τους ανάπτυξη σχεδιάστηκε για να εξουδετερώνει εύκολα τις αδυναμίες του αντιπάλου αντί να βασίζεται υπερβολικά σε αυτές. Ταυτόχρονα, τα άρματα πυροδότησαν τις ιδέες του ρωμαϊκού ιππικού από το να λειτουργούν ως συστήματα άμεσης επίθεσης ικανά να λαμβάνουν γρήγορα αποτελέσματα.
Εκδηλώσεις με Άρμα
Ο νεότερος ηνίοχος σε όλη του τη δόξα έκανε στη συνέχεια τον νεότερο γύρο από τιμή μέσα στην πίστα, επειδή οι χαρούμενοι επισκέπτες έβαζαν γρήγορα κέρματα ή λουλούδια στο άρμα. Οι νέοι ηνίοχοι κατάφεραν να παραμείνουν στις επιλεγμένες λωρίδες τους μέχρι να φτάσουν στο νεότερο πλησιέστερο σημείο της διαχωριστικής γραμμής, και στη συνέχεια τα νέα άρματα πήγαν στον αγώνα για να βρουν τις καλύτερες τάξεις. Οι νέοι οδηγοί αμέσως μετά τις λωρίδες τους έτρεξαν αριστερόστροφα γύρω από τη γραμμή, εργαζόμενοι σε ζευγάρια, όπου κάθε οδηγός στεκόταν γύρω από το πίσω σπίτι μακριά από τα πόνυ του, για το στενό και λεπτό άρμα, που θα σκέφτεται εύκολα και θα θρυμματίζεται. Ένας από τους δύο έχει προσπαθήσει να κάνει και θα μπερδέψει τους αντιπάλους του για να βγει από μια προφανή διαδρομή για να πάρει τον σύντροφό του. Ο νέος ιππέας, ο νέος ιππέας, έτρεχε γύρω ή δίπλα στα άρματα, φωνάζοντας υποστήριξη και συμβουλές ενώ σχεδίαζαν πώς να αποτρέψουν τις φουρκέτες ή/και τον αποκλεισμό του αγώνα στα πόδια τους. Οι ηνίοχοι εκτελούν στροφή όσο το δυνατόν πιο κοντά στο κεντρικό εμπόδιο για να βοηθήσουν στη μείωση των διαδρομών του.
Στον ρωμαϊκό πόλεμο, τα άρματα έπαιζαν έναν μικρό αλλά πολύ στρατηγικό ρόλο σε αυτά τα σχέδια ιππικού. Είτε ήταν μικρότερα είτε όχι σε σύγκριση με τις ρωμαϊκές λεγεώνες, χρησιμοποιούνταν γενικά για να έχουν ιδιαίτερα σημαντικά πλεονεκτήματα. Τα ρωμαϊκά άρματα συνήθως διευκόλυναν γρήγορους ελιγμούς πλευροκοπίας και καταδίωκαν τους υποχωρούντες εχθρούς, αξιοποιώντας την ταχύτητά τους και την ικανότητά τους να κινούνται. Οι νέοι χειριστές και το πλήρωμα των ρωμαϊκών πολεμικών αρμάτων, καθώς και οι ηνιόχοι και οι διοικητές, έλαβαν επίσημη εκπαίδευση για να μεγιστοποιήσουν τα χαρακτηριστικά τους. Αυτοί οι έμπειροι στρατιώτες συνδύαζαν τις κινήσεις με άλλα ιππικά άρματα και λεγεώνες, ενσωματώνοντας τα άρματα στους πιο σύγχρονους ελιγμούς πεδίου μάχης. Ο ρόλος τους είναι σημαντικός στη διατήρηση της νέας λειτουργικής συνοχής του ρωμαϊκού πολέμου, ακόμη και με την τελική τους μείωση.